Ήταν μια από αυτές τις ηλιόλουστες μέρες του χειμώνα,που άδραξα την ευκαιρία,και πήγα να "στήσω" τον πάγκο μου, στον πεζόδρομο του Θησείου.Αφού τακτοποίησα όλη μου την πραμάτεια, πήρα το καφεδάκι μου κι έκατσα στο πεζούλι για να απολαύσω τον όμορφο, ζεστό ήλιο.
Ξαφνικά άκουσα ψίθυρους και πνιχτά γελάκια! Ακούγονταν από το δασάκι που βρισκόταν ακριβώς από πίσω μου.Το χώρο αυτό, τον έχουν περιφραγμένο κι απόρησα πως κάποιοι είχαν καταφέρει να βρεθούν μέσα! Γύρισα το κεφάλι μου να δω, αλλά κανείς δεν ήταν μέσα! Κοίταξα γύρω μου...και πάλι δεν ήταν κανείς!
-Έιιιιι!! Εσύ εκεί έξω!! Εδώ είμαστε!! Κάτω από την ελιαααά!!
Γυρνάω ξανά πίσω μου,κοιτάω κάτω από την ελιά... και τι να δω!!
Ένα περίεργο,μικροσκοπικό πλάσμα, με δύο πρόσωπα,το καθένα με ξεχωριστά χαρακτηριστικά!
Από τη μία ξανθά μαλλιά κι από την άλλη μαύρα!
Από τη μία μάτια γαλανά κι από την άλλη μαύρα!
Ακόμα και τα ρούχα τους ήταν χωρισμένα στα δυο!
Από τη μια ασπρόμαυρο φόρεμα κι από την άλλη μπορντώ!
Από τη μία ασπρόμαυρο κολάν κι από την άλλη μπορντώ!
Σάστισα!! Σκεφτόμουν ότι μάλλον ακόμα δεν έχω ξυπνήσει!Ότι μπορεί να το ονειρεύομαι όλο αυτό ή ότι κάποιος μου κάνει πλάκα!!
Οι πνιχτές φωνούλες τώρα ακούγονταν ακόμα πιο κοντά! Ήταν ακριβώς δίπλα μου!
Ξεκίνησαν να μου λένε μια ιστορία:
Κάποτε σε μια τεράστια πόλη
ζούσαν δυο πολύ αγαπημένες φίλες. Γνωρίζονταν από μικρά παιδάκια.Μαζί πήγαν σχολείο,μαζί σπούδασαν,μαζί πήγαιναν διακοπές, μαζί διασκέδαζαν, όλα μαζί! Ήταν αχώριστες! Ήταν σαν σιαμαίες!
Ώσπου έφτασε μια μέρα, που η μια από τις δύο, έπρεπε να φύγει!
Τον λόγο δεν μου τον είπαν, μα ούτε κι εγώ τις ρώτησα (είχα απορροφηθεί από την ιστορία!).
Κι εκεί που βρίσκονταν στο αεροδρόμιο και αποχαιρετιούνταν, ένα πελώριο σύννεφο κάλυψε τον ουρανό! Το σύννεφο εξαφανίστηκε μέσα σε λίγα λεπτά, μα τα δύο κορίτσια πλέον είχαν γίνει ένα!
-Excuse me! Can you tell me please how can i go to "arxaia agora"?
Φώναξε μια τουρίστρια μ' έναν τεράστιο χάρτη στο χέρι!
Αααχ! Στο καλύτερο μας διέκοψε!!
Πήγα να της εξηγήσω και μέχρι να γυρίσω πίσω στο πεζούλι, το περίεργο εκείνο πλάσμα, είχε εξαφανιστεί! Δεν το ξαναείδα από τότε...
Αν το συναντήσετε εσείς κάπου στο Θησείο, στου Φιλοπάππου ή κάπου εκεί κοντά...μη φοβηθείτε!
Ζητήστε να σας πει την ιστορία του!!
Ξαφνικά άκουσα ψίθυρους και πνιχτά γελάκια! Ακούγονταν από το δασάκι που βρισκόταν ακριβώς από πίσω μου.Το χώρο αυτό, τον έχουν περιφραγμένο κι απόρησα πως κάποιοι είχαν καταφέρει να βρεθούν μέσα! Γύρισα το κεφάλι μου να δω, αλλά κανείς δεν ήταν μέσα! Κοίταξα γύρω μου...και πάλι δεν ήταν κανείς!
-Έιιιιι!! Εσύ εκεί έξω!! Εδώ είμαστε!! Κάτω από την ελιαααά!!
Γυρνάω ξανά πίσω μου,κοιτάω κάτω από την ελιά... και τι να δω!!
Ένα περίεργο,μικροσκοπικό πλάσμα, με δύο πρόσωπα,το καθένα με ξεχωριστά χαρακτηριστικά!
Από τη μία ξανθά μαλλιά κι από την άλλη μαύρα!
Από τη μία μάτια γαλανά κι από την άλλη μαύρα!
Ακόμα και τα ρούχα τους ήταν χωρισμένα στα δυο!
Από τη μια ασπρόμαυρο φόρεμα κι από την άλλη μπορντώ!
Από τη μία ασπρόμαυρο κολάν κι από την άλλη μπορντώ!
Σάστισα!! Σκεφτόμουν ότι μάλλον ακόμα δεν έχω ξυπνήσει!Ότι μπορεί να το ονειρεύομαι όλο αυτό ή ότι κάποιος μου κάνει πλάκα!!
Οι πνιχτές φωνούλες τώρα ακούγονταν ακόμα πιο κοντά! Ήταν ακριβώς δίπλα μου!
Ξεκίνησαν να μου λένε μια ιστορία:
Κάποτε σε μια τεράστια πόλη
ζούσαν δυο πολύ αγαπημένες φίλες. Γνωρίζονταν από μικρά παιδάκια.Μαζί πήγαν σχολείο,μαζί σπούδασαν,μαζί πήγαιναν διακοπές, μαζί διασκέδαζαν, όλα μαζί! Ήταν αχώριστες! Ήταν σαν σιαμαίες!
Ώσπου έφτασε μια μέρα, που η μια από τις δύο, έπρεπε να φύγει!
Τον λόγο δεν μου τον είπαν, μα ούτε κι εγώ τις ρώτησα (είχα απορροφηθεί από την ιστορία!).
Κι εκεί που βρίσκονταν στο αεροδρόμιο και αποχαιρετιούνταν, ένα πελώριο σύννεφο κάλυψε τον ουρανό! Το σύννεφο εξαφανίστηκε μέσα σε λίγα λεπτά, μα τα δύο κορίτσια πλέον είχαν γίνει ένα!
-Excuse me! Can you tell me please how can i go to "arxaia agora"?
Φώναξε μια τουρίστρια μ' έναν τεράστιο χάρτη στο χέρι!
Αααχ! Στο καλύτερο μας διέκοψε!!
Πήγα να της εξηγήσω και μέχρι να γυρίσω πίσω στο πεζούλι, το περίεργο εκείνο πλάσμα, είχε εξαφανιστεί! Δεν το ξαναείδα από τότε...
Αν το συναντήσετε εσείς κάπου στο Θησείο, στου Φιλοπάππου ή κάπου εκεί κοντά...μη φοβηθείτε!
Ζητήστε να σας πει την ιστορία του!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου