Handmade backpack & beauty case "Renaissance"

Εις της ζωής τον ανθηρόν χειμώνα εμειδίας
Πλήρες ζωής και χάριτος, ω άνθος των ανθέων.
Εις τα σεμνά τα στήθη της με χάριτας οποίας
Επανεπαύεσο σφριγούν την νάρκην αποπνέον,

Ότε πιστός της σύντροφος εν μέσω τρικυμίας,
Χορών, ασμάτων, στεναγμών, γελώτων τρικυμίας,
Σεμνόν ηγρύπνεις, άναυδες εις την πνοήν της τρέμον.
Πλην φευ! ο πρώην άγγελος, ήδη αλάστων δαίμων,

Αντί θυσίας τρυφεράς, με αστοργίας όμμα
Δωρεί ως μόνην αμοιβήν το παγετώδες χώμα.
Μάθε, ω ρόδον, όμως
Της γυναικός ο νόμος
Είναι δι' όλους απηνής' στα παγερά της στήθη
Λαμπρά απλούται τράπεζα... ο Έρως και η λήθη

Συνδαιτυμόνες σταθεροί, σ' ανθρωπινάς θυσίας,
Κερνούν οδύνην, θάνατον, εις τρυφεράς καρδίας.
Μου είπον πως απέθανες την νύκτα ενώ εκοιμάσο
Και εις όνειρα επαφρόδιτα νυκτερινά επλανάσο.

Τρισόλβιον! σε συμπονώ, την τύχην σου ζηλεύω,
Αυτήν την χάριν τ' ουρανού νυχθημερόν γυρεύω,
Να αποθάνω ως και συ, ή εν απελπισία...
Ιδού η μόνη αληθής του τάφου αθανασία:

Να σε κοιμήση ο κεραυνός, ή ότε απηλπισμένος
Απέρχεσαι άγευστον ευρών, τον βίον βαρυμένος.
Δεν έχει θέλγητρα η ζωή, φρίκην η ερημία,
Δεν είν' ο Άδης τρομερός εν τη απελπισία!...

( Δ.Παπαρρηγόπουλος)