Ένας μύθος της Ιαπωνίας λέει ότι στο γενέθλιο τόπο της Sakura, της άγονης κερασιάς, μια πριγκήπισσα, γέννημα των Ουρανών, στάλθηκε στη γη για να φέρει την ομορφιά στη ζωή των ανθρώπων.Αυτοί την ακούμπησαν στα κλαριά μιας κερασιάς.
Και το δέντρο γιόμισε με άνθη λευκά, τόσο όμορφα και λεπταίσθητα,όσο πανέμορφη και αριστοκρατική ήταν η ωραιότητα της πριγκήπισσας.
Της έδωσαν για χάρη της το όνομα Kono-Hana Sakuya Hime (ανθισμένα άνθη του δέντρου).
Κι είπαν και το δέντρο το ομορφάνθιστο, Sakuya (η ανθισμένη).
Μα ήρθε κάποτε ο καιρός,συνεχίζει ο μύθος, που κυβέρνησε τη χώρα ένας αυτοκράτορας πολύ σκληρός.Αγαπούσε τους πολέμους και θυσίαζε πολλούς πολεμιστές.
Ο αυτοκράτορας είχε δώσει εντολή να θάβονται οι πολεμιστές, που χάνονταν σε μάχη, κάτω από τη Sakuya.
Και όποιος Σαμουράι έκανε χαρακίρι κάτω από το δέντρο Sakuya, έδινε τέλος στη ζωή του και κάτω από το χώμα της θαβόταν η σορός του.
Και από το αίμα που έρεε άφθονο στις ρίζες της έγινε το ξύλο της κερασιάς κόκκινο, οι καρποί της κατακόκκινοι και τα άνθη της ρόδινα.
Τα δέντρα Sakuya συντροφεύουν τα κοιμητήρια, τα τέμπλα και τους ναούς, μα στολίζουν και τις όχθες των ποταμών και των λιμνών.
Η ζωή, η ροή και ο θάνατος συνυπάρχουν.Η μεταμόρφωση, η διαμεταφορά, η μετάβαση από τον ουρανό στη γη και η επιστροφή δεν σταματούν ποτέ.
Αντιπροσωπεύουν την αναγέννηση, την αέναη άνοιξη, τη ζωή στο διηνεκές!
