Μη μ' αφήσεις να χάσω αυτό το θαύμα
των αγαλμάτινων ματιών σου, ούτε τον τόνο
που τη νύχτα ακουμπάει στο μάγουλό μου
το μοναχικό ρόδο της αναπνοής σου.
Με θλίβει να είμαι εδώ, σ' αυτή την όχθη,
κορμός δίχως κλαδιά και να υποφέρω
που δεν έχω χυμό, ούτε πηλό ούτε άνθη
για το σαράκι που κατατρώει τα σωθικά μου.
Αν είσαι εσύ ο κρυμμένος θησαυρός μου,
αν είσαι ο σταυρωμός και ο νωπός μου πόνος,
αν είμαι το σκυλί της επικράτειάς σου,
μη μ' αφήσεις να χάσω αυτό που κέρδισα
και που στολίζει τα νερά του ποταμού σου
με νεκρά φύλλα απ' το φθινόπωρό μου.
των αγαλμάτινων ματιών σου, ούτε τον τόνο
που τη νύχτα ακουμπάει στο μάγουλό μου
το μοναχικό ρόδο της αναπνοής σου.
Με θλίβει να είμαι εδώ, σ' αυτή την όχθη,
κορμός δίχως κλαδιά και να υποφέρω
που δεν έχω χυμό, ούτε πηλό ούτε άνθη
για το σαράκι που κατατρώει τα σωθικά μου.
Αν είσαι εσύ ο κρυμμένος θησαυρός μου,
αν είσαι ο σταυρωμός και ο νωπός μου πόνος,
αν είμαι το σκυλί της επικράτειάς σου,
μη μ' αφήσεις να χάσω αυτό που κέρδισα
και που στολίζει τα νερά του ποταμού σου
με νεκρά φύλλα απ' το φθινόπωρό μου.
Φεντερίκο Γκαρσία Λόρκα
ΥΓ. Ευχαριστώ πολύ τη γλυκιά Μαρία που για άλλη μια φορά με εμπιστεύθηκε....!